മദ്ധ്യേയിങ്ങനെയിങ്ങനെ

-

പുഴയറിയാതെ, ഒരു തോണിയിൽ നിന്ന്, മറ്റൊന്നിലേയ്ക്ക് മാറിക്കയറണം
ശ്വാസം പോലെ ഓളങ്ങൾ,  
കാൽവെപ്പുകളുടെ താളം.


കരയിലേയ്ക്ക് മടങ്ങുന്ന തോണിയിൽ ബാക്കിയാകുന്ന നിലാവ്. 

ഒഴിഞ്ഞ മാറിടങ്ങൾ, നിനയ്ക്കാത്ത രാവുകൾ. 
കരുതിവെച്ച സന്ധ്യകൾ.

പുഴയറിയാത്ത യാത്രയിൽ 
ദൂരക്കാഴ്ച്ചകളിലെ അപേക്ഷിക്ക സിദ്ധാന്തങ്ങൾ, 
നേരമിരുളാത്ത രാപ്പകലുകൾ
വസന്തം, വാക്കായി
മുനയായി, 
ഒരാൾരൂപം.

വീണ്ടും, യാത്രയിലിടനേരം
കാറ്റിലുഴയുന്ന തോണികൾ.
നിറച്ചാർത്തുകൾ.

പുഴ തേടുന്ന തോണി
ഓളങ്ങൾ തേടും പുഴ

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

നാൾവഴികൾ

-
കടലെടുത്ത് പോകുന്ന കര, വേരറ്റ അവൾ. ഒരു വേള, ഓർക്കാപ്പുറത്ത്,  ശബ്ദമുള്ള സ്വപ്നമായി, അവൻ കടല് കാണാൻ പോയവൾ പെരുമഴയായി പെയ്തിറങ്ങും, അവൻ അസ്തമന ചുവപ്പായും. പക്ഷെ, അവ നിനവുകളുടെ ഏകാന്തത മാത്രം.  ഏഴാം നാൾരാവിനൊടുവിൽ അവളുടെ കാഴ്ച്ച തെളിഞ്ഞ് വരും പക്ഷെ, ഏഴാം നാൾ എന്നത് ആവർത്തിക്കപ്പെടാവുന്ന മറുപുറങ്ങളാണ്.  ഏഴാം തിര പോലെ നിന്റെ കാൽപാദങ്ങളെ പിളർക്കാൻ കെൽപ്പുള്ളവ. ആർപ്പുവിളികൾക്കിടയിൽ ദിശമാറിയൊഴുകിയ തോണി.  വാക്കുകൾ കൊണ്ട് പണിത അകലങ്ങൾ,  എത്ര പെട്ടെന്ന്,  എത്ര പെട്ടെന്ന് കഥയിറങ്ങിപ്പോകുന്നു,  വിജനമാകുന്ന താളുകൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിറയുന്ന വെളുത്ത ആകാശം
Read more

ഇരുളിനൊടുവിൽ ഇരുൾ മാത്രം.

-
എങ്ങോ പൊട്ടിമുളച്ച കൂണുകൾ പോലെ, ലോകമറിയാതെ രണ്ട് പേർ സുഹൃത്തുക്കളാവുക എന്നാൽ, ഒരു നിതാന്ത ശൈത്യത്തെ നെഞ്ചിലേൽക്കുക എന്നർത്ഥം.  രാവ് പകലാവുകയും, വീണ്ടും ഇരുളുകയും ചെയ്യുന്ന ചക്രവേഗങ്ങളിൽ,  കൈമാറുന്ന ആത്മഹർഷങ്ങൾ, മനസ്സിനെ നനുത്ത് പിൻമാറുന്ന ഉടൽ.  ഒറ്റവഴിയാകാശങ്ങളുടെ നിറങ്ങൾക്കിടയിലും ക്ഷണ വേഗത്തിൽ ചുരുങ്ങി പിടയുന്ന കാലം,   ഹൃദയമിടറുന്ന പടവുകൾ ശാശ്വതം എന്ന ദിശാസൂചിക,  രണ്ടടിയപ്പുറം കൊടിയിറങ്ങുന്നു. ഉത്സവ പറമ്പുകൾക്ക് മാത്രമറിയാവുന്ന ചില ശേഷിപ്പുകൾ. വാക്കുകളുടെ പെരുമഴയെന്നാൽ കടൽ മറന്ന് വെച്ച് പോയ നക്ഷത്രങ്ങൾ. അതിൽ നീയും, നീയും മാത്രമാകുന്ന അമ്പരപ്പുകൾ വീണ്ടും  വീണ്ടും.  ഒരു മഴയിൽ കുതിരാനുള്ളതേയുള്ളു ഈ വസന്തമെങ്കിൽ, പെണ്ണേ നിനക്കെന്തിനീ ഇളവെയിൽ?
Read more

പ്രേരണകൾക്ക് പറയുവാനുള്ളത്

-
ആത്മഹത്യ ഒരു പ്രേരണയായി പിറകേ കുടുമ്പോൾ, തയ്യാറായി ഇരിക്കണം. മുറികൾ അടുക്കിപ്പെറുക്കി  ശ്വാസോച്ഛ്വാസം തിരിച്ചറിയാവുന്ന തരത്തിൽ തെളിമയോടെ വെയ്ക്കണം. കടന്നു വരുന്ന ഓരോരുത്തർക്കും വീടിനുള്ളിലെ, വൃത്തിയുടെ ജീവനില്ലായ്മ അനുഭവമാകണം. കൂട്ടുകാരോട് പറയാൻ ഒന്നും ബാക്കിയില്ലെന്നിരിക്കെ, അവരെ ഓർക്കേണ്ടതില്ല. എന്നാൽ, വാക്കുകളിൽ കുറുകൽ ഒളിച്ചു കടത്തുന്ന സൗഹൃദങ്ങൾക്കു മീതെ വെള്ളയടിക്കുക. പൊട്ടി വിടരാൻ ഒന്നുമില്ലാത്ത വെള്ളയുടെ ജീവനില്ലായ്മകൾ. പൂച്ചക്കുട്ടികളെയെന്ന പോലെ  കുഞ്ഞുങ്ങളേയും, ഓർക്കേണ്ടതില്ല. അലിവുകളെ അപനിർമ്മിക്കാൻ കാലത്തിനാവും. വീണ്ടും തയ്യാറെടുക്കുമ്പോൾ ചെടികൾ നനയ്ക്കുക്കുവാൻ മറക്കരുത്. വേനലിലെ അവസാന ജലകണിക പോലെ, നീ നിറയുന്ന സന്ധ്യകൾ ഒരു വൈകുന്നേരമെങ്കിലും ഒറ്റയ്ക്ക് നടക്കാൻ ഇറങ്ങുക. വഴികൾക്കുമേലെ വഴികൾ വന്ന് നിറയുമ്പോൾ മനുഷ്യന്റെ വേഗതയെ ഒന്ന് തൊട്ട്, നീ പിൻവാങ്ങുക. ആത്മവും ഹർഷവും വേർപിരിയുന്ന ഗോവണിക്കെട്ടിൽ കാലത്തിന്റെ പോക്കുവരവുകൾക്കിടയിൽ നിന്റെ കാമനകൾ കാറ്റിലാടും. ആത്മഹത്യ ഒരു കുറ്റമല്ലന്നിരിക്കെ, ഒരു ആകർഷണവും തോന്നാന്നില്ല എങ്കിലും, പിറകേ കൂടുന്ന നിഴ...
Read more